Ashram life en de cursusdagen

Lieve allemaal,

Kuch…kuch..hoest…

Nog een klein aandenken is de luchtweg irritatie die ik heb opgelopen in de reis van de ashram naar Delhi. Ik ben nu weer zo’n 2 weken terug uit India. Het is wel weer even wennen. Niet dat het hier nu koud is, maar het scheelt een hele boel met India waar het steeds 30+ gr was. Dus gelijk weer de winterkleding aangetrokken. Hier staat ook de verwarming aan.

Goh, wat is het fijn om mijn lieve vrouw Marion en mijn kinderen weer te zien na zo’n tijd! Ik sta nu volop in de belangstelling. Iedereen wil weten hoe ik het heb gehad. Gelukkig had ik nog een paar dagen vrij van mijn dagelijkse baan, dus kon ik langzaam in ritme komen. Ik merk dat vooral het tijdverschil nog een invloed had op mij. Zo werd ik midden in de nacht wakker, en laat in de middag kreeg ik last van slaap. (In India is het 4,5 uur later).

De afgelopen week heb ik gewoon al mijn yoga lessen gegeven, en dat is redelijk gegaan. Wel steeds last van vermoeidheid en slaap gehad. Ook de luchtweg irritatie was vervelend. Die is nu gelukkig bijna voorbij. Afgelopen donderdag weer gestart bij mijn dagelijkse werkgever. Het voelt goed om de draad weer op te pakken. Mijn collega’s hebben mijn werk goed opgevangen tijdens mijn afwezigheid.

Wat betreft het afvallen van mijn gewicht. In 2012 was ik in totaal 7 kg afgevallen. Nu was dit maar 3 kg. Daaraan kun je zien dat de maaltijden veel beter waren.

Zoals beloofd zou ik nog een stukje publiceren over het ashram gedeelte. Ik heb het redelijk kort gehouden, omdat ik de lezer niet wil vervelen/vermoeien met onbegrijpelijke details en persoonlijke kwesties.

Vertrek vanuit Varanasi naar de Satyananda ashram in Rikhia

In de nacht zijn we per taxi vanaf het Haifa hotel vertrokken naar het treinstation. We hadden maar liefst 3 uur vertraging voordat onze trein vertrok. Dat is het onvoorspelbare van India. Mooi om dan je eigen reacties en die van anderen, waar te nemen. Je leert veel van jezelf en van anderen. Uiteindelijk was onze trein gearriveerd en vertrok onze trein voor een treinreis van 7 uur. We hadden elkaar onderweg veel te vertellen. Dus de reis vloog voorbij. We kwamen aan op het treinstation Jasidhi Junction. Per taxi nu naar de ashram in Rikhia.

De omgeving waar het ashram terrein zich bevindt heet Rikhiapeeth. De hoofd ashram wordt de Akhara genoemd.

De taxi rit er naar toe kwam me heel bekend voor. Ik ben er immers in 2005 en 2009 eerder geweest. Daar aangekomen werden we ingeschreven en kregen we een badge (met onze naam en gebouwnummer) die we zichtbaar moesten dragen. Voor mij voelde het meteen als “thuiskomen”. Hier heb ik 3 jaar op moeten wachten. De locatie waar we slapen en onze cursus gaan volgen is ongeveer 15 minuten lopen vanaf de hoofd ashram. Onze locatie heet de Patanjali ashram.

Fijn dat we daar kunnen slapen, eten en ook de cursus kunnen volgen. Bij een vorig verblijf moest ik steeds op en neer lopen naar de hoofd ashram, omdat je daar moest eten. Er was toen nog geen keuken in Patanjali.

Voor speciale programma’s en karma yoga werkzaamheden gaan we steeds te voet naar de hoofd ashram. Dat is hooguit 1x per dag, en dat is een heerlijke afwisseling om even zo buiten het ashram terrein te kunnen komen. En natuurlijk van het heerlijke zonnetje kunnen genieten. Af en toe was het heel erg warm, en dan moet je echt iets op je hoofd dragen. Elke keer kom je tijdens deze wandeling spelende kinderen tegen. Er is veel veranderd in 10 jaar tijd. Mensen hadden 10 jaar geleden helemaal niets. Ze hadden geen stromend water, er was geen hygiëne. Toen ik hier in 2005 voor het eerst was, waren er bij elkaar getimmerde kleine krotjes. Nu staan er echte gemetselde huisjes. Sommigen hadden zelfs een tuinmuur/afscheiding gemaakt. Er zijn waterputten. Er is elektriciteit (soms afgetapt J) De hulp van de ashram aan deze arme mensen is heel zichtbaar. Daar heeft Swami Satyananda voor gezorgd. Zijn motto en levenstaak (sankalpa) was: “Love, Serve, Give”. Wat een verandering! Geloof me, ik zie het nu met mijn eigen ogen!!!

Nadat we waren ingeschreven werden we met een taxi busje van de Akhara naar ons verblijf in Patanjali gebracht.

Je had daar een aparte mannen- en een vrouwenverblijf. Iedereen van onze groep kreeg een eigen kamer toegewezen. Dat is heel uniek. Het zijn kamers bedoeld voor 2 - 3 personen. In de meeste kamers zijn 2 eenpersoonsbedden met een matras op de vloer. Wauw…een eigen kamer. Heerlijke privacy en niet onnodig wakker liggen omdat een ander snurkt J.

Snel heb ik de hoogst noodzakelijke spullen uit mijn reistas gehaald en in de stalen kast opgeborgen. De rest kan in mijn reistas blijven. Scheelt weer met het in- en uitpakken. Meteen een handwasje gedaan en opgehangen op het dakterras van ons gebouw. Daar hangen waslijnen en waait het snel droog.

Nadat iedereen had uitgepakt en zich had geïnstalleerd, ontmoetten we elkaar bij het eten in de gloednieuwe keuken en eetzaal. Deze zaal is gewoon buiten, en geheel overkapt. Dat kan ook gewoon, want het is daar over het “algemeen” altijd goed weer. De natte moesson tijd natuurlijk uitgesloten.

Met mijn lieve medereizigers van onze groep Maaike, Aris, Beata, Jessina, Tammy, Hans en Anne-Marie gaat het heel goed…althans, dat laten ze me weten.

Even later sluiten Frans en Jeroen zich voor het eerst bij ons aan. Zij zijn later in de middag gearriveerd en hadden een lange reis achter de rug. Het was voor mij een geweldig fijn weerzien om Frans weer te begroeten. Zo nu en dan zien we elkaar een keertje per jaar tijdens een Satyananda yoga dag.

Zo….onze groep is nu compleet….10 personen…5 mannen en 5 vrouwen….de Dutch group, zoals we de komende 13 dagen genoemd gaan worden.

Morgen nog een rustdag en daarna start de cursus.

Rustdag

Ik heb niet echt lekker geslapen. Het is een totaal ander bed dan thuis. Een dun matrasje en een zeer dun kussentje. Daar zal ik het toch mee moeten doen. Dan zie ik opeens het matras van het andere eenpersoonsbed. Meteen heb ik dit matras eronder geschoven, en dat ligt al meteen prima. Verder hoorde ik ’s avonds rochelende geluiden vanuit het toiletgedeelte van ons gebouw. Het blijkt dat Indiase mannen dit vaak als een reiniging doen. Ik snap dat als je last van slijm hebt, dat je dat dan kwijt wil....maar doe dat dan ergens anders...hahaha

Zo dadelijk ga ik me officieel laten inschrijven bij de registration. Paspoortgegevens worden genoteerd en je kunt al je waardevolle spullen in bewaring geven. Deze gaan daar in een kluis.

Ohja…het thuisfront heeft van mij het telefoon nummer van de ashram gekregen. Ik ben namelijk op mijn mobiele telefoon niet bereikbaar. Het is ook het beste voor je eigen proces, om geen contact te hebben met de buitenwereld. Op die manier wordt je niet afgeleid en geclaimd, en ben je er helemaal voor jezelf. Dus mobieltje staat af. Ze weten toch waar ik ben!

Zojuist om 11.00 uur geluncht. Rijst met groenten, papadum en lekkere ghee. Verder een soort rijstballetje.

De soep was zo pittig, zodat ik hem niet helemaal heb opgegeten. Ten opzichte van mijn andere ashrambezoeken, merk ik dat de maaltijden veel gevarieerder en veel rijker zijn geworden. Overigens, alle maaltijden zijn vegetarisch. Ook mag je nog een 2^e keer laten opscheppen. Dat wordt niet veel afvallen deze keer J

Op deze rustdag is verder niet veel te doen. Dan maar lekker op bed gaan liggen en uitrusten.

Na een paar uur gelegen te hebben, besluit ik om naar de keuken te gaan en daar te gaan helpen. Dit meehelpen, wordt ook wel Seva genoemd. Het gaat erom dat je dan met aandacht je werkzaamheden onvoorwaardelijk doet, en dat je daarbij ook naar je gedachten kijkt. Wat er allemaal bij je opkomt. Weerstanden, frustraties, blijdschap…etc… Ook kan het een prettige sociale bezigheid zijn, omdat je niet de enige bent die dit doet. Werkzaamheden kunnen ook schoonmaak werkzaamheden zijn, zoals bijvoorbeeld de toiletten.

De keukenwerkzaamheden gaan niet door. Dat is het mooie en onvoorspelbare van het ashramleven. Van de ene op het andere moment veranderen dingen, zodat je je moet aanpassen. En dat is dan ook heel mooi wat er dan binnen in je zich afspeelt. Want die dingen ervaar je ook in je normale dagelijkse leventje.

Met enkele anderen van onze groep gaan we per taxibusje naar de hoofd ashram (Akhara) Daar gaan we meehelpen om zakjes rijst af te vullen.

Enkele mensen zitten in een kring op de grond. Een grote zak rijst van 25 kg wordt uitgeschud in het midden. Iedereen heeft een maatbeker van 1 kg om zo de hoeveelheid rijst af te passen. Dan doe je deze hoeveelheid in een plastic zak. Deze wordt opgehaald, en gaat dan naar een paar personen, die deze rijstzakjes van 1 kg elektrisch sealen. Vervolgens worden er een paar gaatjes ingeprikt, en worden de kant/ en klare zakjes zorgvuldig op een pallet gestapeld.

Dus ook deze werkzaamheden worden Seva genoemd.

Andere dagen heb ik meegeholpen om grote metalen potten uit te pakken en te controleren op deukjes. Deze werden apart gezet zodat deze later konden worden uitgedeukt door een Indiaas mannetje. De goede potten moesten door anderen van onze groep heel hoog worden gestapeld. Dat viel niet mee, want als de potten niet precies werden gestapeld, dan konden ze omvallen.

Maar dit is ook heel bijzonder! Deze rijstzakjes, maar ook andere spullen worden straks in december tijdens de Maha yagna weggegeven aan zo´n 17.000 arme mensen. Dat is december dit jaar. Alles wordt op een groot terrein van de ashram verzameld. Dagenlang worden er spullen, tassen met kleding, huishoudelijke spullen, fietsen, fietsriksja’s, koeien, laptops en computers uitgedeeld aan deze arme kansarme mensen. Dit gaat dus dagenlang door, totdat alle opslag weg is. Dit kun je je bijna niet voorstellen, en dit gebeurt al jaren.

Alle dagen dat we hier verblijven, zullen we ons steentje hieraan bijdragen. Geeft me een fijn gevoel.

Inmiddels is het dagelijkse tijdschema van onze Chakra Sadhana cursus bekend:

05.30 – 07.00 uur Yoga class

07.00 – 07.30 uur Ontbijt

07.45 – 08.45 uur Seva

09.00 – 11.00 uur Class en Yoga Nidra

11.00 – 11.45 uur Lunch

12.00 – 13.30 uur Vrije tijd

13.30 – 14.00 uur Thee

14.00 – 15.15 uur Class

15.30 – 17.00 uur Seva

17.15 – 18.00 uur Avondprogramma

18.00 – 18.30 uur Diner

Introductie Chakra Sadhana cursus

Het is zaterdag 24 oktober.

Vandaag start de introductie van de cursus.

In de grote leszaal gingen we zitten in een grote kring. Ik telde heel snel 40 cursisten. Onze lerares Karma Karuna verwelkomde iedereen en stelde zich voor aan de groep. Zij is al jaren verbonden aan de Satyananda yoga traditie en organiseert ook al jaren deze cursussen in India. Ze is afkomstig uit Nieuw Zeeland en heeft daar een eigen yogacentrum. Ze heeft 2 assistenten meegenomen naar India. We werden voorgesteld aan Garuda en Mangala. Deze 2 mensen helpen tijdens de cursus mee, om bijvoorbeeld oefeningen voor te doen, maar ze zijn ook erg druk bezig om op de achtergrond alles te organiseren op huishoudelijk niveau en deden alle mededelingen. Garuda slaapt in ons gebouw, en Mangala in het vrouwen gebouw. Vervolgens stelde alle cursisten zich voor. De cursisten zijn afkomstig uit landen van de gehele wereld. Uit o.a. Australië, Nieuw Zeeland, Denemarken, Libanon, Rusland, India…etc. Sommigen zijn yogadocenten, maar er zijn ook mensen met een heel andere achtergrond of beroep. Ik vond het heel leuk om buiten onze Nederlandse groep, ook deze andere buitenlandse deelnemers te leren kennen. Ik heb hele leuke gesprekken gevoerd.

Het heeft geen zin om de hele cursus per dag te gaan beschrijven op dit blog. Het is te gedetailleerd en voor de niet ingewijde (yoga) lezer onbegrijpelijke taal.

Ik zal in het kort beschrijven wat we tijdens de cursus gedaan hebben.

Elke dag hebben we 1 chakra behandeld.

Dagelijks in het ochtendprogramma deden we de lichaamshoudingen (asana’s) en ademoefeningen (pranayama) voor de specifieke chakra’s. Hierna volgde een theoretische uiteenzetting van de werking van het betreffende chakra. Het ochtendprogramma werd elke keer besloten met een heerlijke Yoga Nidra (ontspanningsoefening).

In het middagdeel besteden we aandacht aan het chakra symbool. We kregen dan een yantra (desbetreffende chakrasymbool) uitgereikt. Deze bevestig je op ooghoogte.

We maakte gebruik van de tratak techniek. Je gaat er dus precies recht voor zitten. Dan zing je 27x de beeja mantra met gesloten ogen. Hierna open je de ogen en kijk je in het midden van de afbeelding. Tot op een gegeven moment dat je met je ogen gaat knipperen, of als ze gaan tranen. Dan sluit je de ogen. Je ziet dan op een gegeven moment een visualisatie opkomen. Daar blijf je met gesloten ogen naar kijken totdat het beeld vervaagt. Zo ga je daar zo’n 3-5 keer mee verder.

Hierna adem je met aandacht door het chakra naar binnen, en weer naar buiten. Vervolgens met het toepassen van de mantraklank “OM”.

Deze procedure deden we dus elk middagdeel voor het specifieke te behandelen chakra.

Ik moet zeggen dat dit een geweldig sterke uitwerking heeft op je mentale lichaam. Bepaalde indrukken vanuit het verleden worden getriggerd. En op die manier zuiver je zelf helemaal uit. Het zorgt er ook voor dat chakra’s beter gaan functioneren, zodat dit tot lichamelijke vitaliteit leidt.

Deze oefeningen vereist een discipline, veel geduld en concentratie. Een aanrader is om per maand 1 chakra te beoefenen.

Op de laatste cursusdag besloten we met de krachtige Chakra Shuddhi oefening. Dit is een krachtige uitzuiveringsoefening voor alle chakra’s. Het was een lange zit, maar mijn knieën hielden het net uit.

We hebben ook op een van de dagen tijdens de cursus 2 reinigingsoefeningen gedaan. De neus- en maagreiniging.

Dat was zo’n beetje het cursusgedeelte.

MOUNA (=STILTE)

Tijdens mijn ashramverblijf heb ik toestemming gevraagd om een paar dagen in stilte (=Mouna) te mogen zijn. Je krijgt dan op je badge een kaartje met daarop “Mouna”, zodat iedereen weet dat je in stilte bent.

Karma Karuna vond dat heel geweldig en dapper van me. Mocht er iets aan de hand zijn, dan moest ik haar meteen waarschuwen. Zo’n stilte periode werkt namelijk heel diep!

Daar wil ik heel kort “iets” over vertellen.

Als je in Stilte bent, gaat je het volgende opvallen. Je hebt veel meer rust, veel meer tijd. Je beweegt langzamer en je neemt alles veel beter op. Bijvoorbeeld tijdens het eten, viel me op dat alles nog lekkerder smaakt. Je proeft beter. Dit is helemaal anders wanneer je tijdens het eten met iemand praat.

Ook valt je op dat je ontzettend veel oordelen hebt over andere mensen. Je gaat je gedachten en gedrag observeren, en je staat verbaasd, dat jij iets doet, of denkt.

De 1^e Mouna/stilte dag voelde ik ontzettend veel weerstand. Je hoorde mensen praten, en je merkt dat je er heel snel iets van vind, en je wil jezelf er dan mee bemoeien. Dat kan dus niet. Bepaalde vragen die in je opkomen, kun je niet stellen. Heel veel gedachten komen op. Je hebt ontzettend veel oordelen over anderen.

De 2^e Mouna/stilte dag ging het een stuk gemakkelijker. Bijna iedereen weet dat je in stilte bent, en spreken je dan niet aan. Je merkt dat de weerstanden over bepaalde dingen er nog wel zijn, maar je kunt er heel goed naar kijken. Vooroordelen nemen heel snel af. Je kunt je vinden in andermans ideeën. Vragen die ik tijdens de 1^e dag had, werden zomaar beantwoord door anderen. Blijkbaar hadden ook zij dezelfde vragen.

De 3^e Mouna/stilte dag ging heel gemakkelijk. Ik was blij dat ik met rust gelaten werd. Ik genoot van de stilte, en ik kon me overal van distantiëren. Ik hoefde niet per se een mening te hebben.

Dat was voor mij het teken dat ik nu uit deze Stilte periode na 3 dagen kon beëindigen. Ik ben er nu volledig achter, wat voor een impact zo’n stilte kan hebben in je dagelijkse leven. Dat is een mooie opsteker om te weten, zodat ik dit wat meer kunt toepassen in mijn dagelijkse leven. Als je wat stiller wordt kom je in contact met jezelf, en ga je naar jezelf luisteren. Je leert dan heel veel van jezelf.

Ik ben heel dankbaar dat ik deze gelegenheid heb gekregen.

Satsang met Swami Satsangi

Plotseling werd het ashram schema gewijzigd. We werden uitgenodigd op de Akara (hoofd ashram) bij Swami Satsangananda (Satsangi genoemd). Naast Swami Niranjan zet zij het erf-/gedachtengoed en de traditie van Satyananda voort.

Zij staat bekend om haar wijsheid en woorden die afgewogen worden. Ze zal geen woord teveel of te weinig zeggen.

Maar voordat we naar haar toe gingen, woonden we eerst nog een Puja ter nagedachtenis van Satyananda bij. Dit werd gedaan met muziek en wierrook.

Meteen hierna door naar Satsangi.

Wat een uitstraling, charisma heeft die vrouw! Ik mocht helemaal vooraan zitten omdat ik Karma Sannyasin ben. Ze heette iedereen hartelijk welkom. Aan de hand van eerder ingediende vragen ging ze nu het antwoord geven. Er was een vraag over stilte.

Volgens Satsangi moeten we stiller worden. Stilte heeft alles te maken met bewustzijn. Stilte heeft te maken met het licht. De Bron. Via stilte krijg je contact met de bron die ook in je zit. Doordat we niet meer naar ons zelf luisteren, verlies je jezelf. Dit ging meteen ook over in het beantwoorden van de vraag: “Hoe moet ik me manifesteren op een yogische wijze in een 24/7 economie met internet, mail en bijv. Facebook.

Hierin was Satsangi heel resoluut. Je veroorzaakt je eigen ellende. Het is niet erg om je mail te bekijken, want zo ziet de maatschappij er vandaag de dag uit. Als je maar op tijd een stap terug doet. Ze maakt de vergelijking van een schildpad. Die trekt ook bij gevaar alles in zijn schild terug.

Er is heel veel mentale onbalans, depressie, psychose en schizofrenie, omdat de mind zich in tweeën splitst. De ene helft wil stilte, de andere helft is overspannen. Haar laatste woorden waren dat je niet hoeft te wanhopen.We hebben genoeg tijd om langzaam deze yogische leefstijl in het dagelijkse leven te integreren. Dat kun je dus doen door bewustzijn in het hier-en-nu en stilte.

Jezelf dus op tijd terugtrekken en toeschouwer worden van je gedachten.

Wel heel erg treffend, want hoe zij dit beschreef, was precies de ervaring die ik tijdens de 3 stilte dagen had.

We namen afscheid van Swami Satsangi, en we kregen allemaal een tas cadeau, met daarin een paar boeken en een CD. Wat leuk!!

Inwijdingen

Voor iedereen bestaat de mogelijkheid om een inwijding te ontvangen. Sommigen van onze groep hebben hiervoor gekozen. Het verplicht je verder tot niets. Het ligt eraan of het pad van yoga jouw weg is of niet, en dat kun je dan gaan onderzoeken. Ikzel f ben sinds enkele jaren Karma Sannyasin en mijn spirituele naam is Ramdev. Vandaar dat je deze misschien vreemde namen in mijn verslagen tegenkomt, zoals Karma Karuna, Garuda en Mangala, Satsangi, Satyananda, enzovoorts...

Deze inwijdingen werden verricht door Swami Satsangi.

De allerlaatste cursusdag

Vandaag de allerlaatste cursusdag. Deze ochtend hebben we eerst allerlei oefeningen gedaan voor elk chakra. Iedereen mocht zijn eigen oefening uitkiezen.

Na het ontbijt was er een afsluiting van de hele cursusgroep. Iedereen zat weer in een grote kring. Karma Karuna wilde iedereen de kans geven om zijn of haar ervaring te delen. Iedereen was vol lof en complimenten. En dat kon ik alleen maar bevestigen. Ik heb materiaal waar ik voorlopig een paar jaar mee aan de slag kan.

We sloten af met de kirtan “Govinda Gopala”, voorgezongen door Maaike. Iedereen was dol enthousiast,

Daarna werden er groepsfoto’s gemaakt en werd er afscheid genomen van iedereen. Het werd mij duidelijk dat ik met al deze mensen een band heb gekregen.

Mijn yoga matje kon worden opgerold en ingepakt. Hierna naar mijn kamer gegaan om de rest van de spullen in te pakken.

Morgenvroeg vertrekken we om 09.00 uur per taxi naar Patna en vliegen rond 19.00 uur naar Delhi.

Dit heb je reeds kunnen lezen in een van de voorgaande verslagen.

Met dit laatste ashram/cursus verslag sluit ik deze blog. De komende dagen worden nog teksten toegevoegd en gecorrigeerd. Ook zullen er meerdere foto’s worden toegevoegd.

Uiteraard hoop ik dat er nog een kleine reünie komt, zodat we als Dutch Group nog een keertje heerlijk kunnen bijbabbelen en herinneringen ophalen.

Daar zal ik dan verslag van uitbrengen.

Voor nu…Namo Narayan!

Liefs Ron

Okeee….nog een laatste toegift…..Mijn hangslot en “ik”…of was het “Ik” en mijn hangslot.

Maaike vertelde me eerder, dat je beter je eigen hangslot kunt gebruiken dan het ashram slot. Ik had haar advies opgevolgd. Je voelt misschien nu al aan, wat ik ga vertellen.

Inderdaad, ik leg mijn rugzak op mijn kamer. In mijn rugzak zit een key-koord. Daaraan zit mijn sleutel van mijn hangslot vast.

Zoals gezegd…ik leg mijn rugzak met sleutel op mijn kamer neer. Ik loop mijn kamer uit en knijp met mijn vingers het hangslot dicht….meteen op dat moment, voel ik het bloed uit mijn lichaam stromen….sh*t…deur op slot…sleutel aan de andere kant…..wat nu????

Ik ben naar Garuda (assistent van Karma Karuna) gegaan en het hem verteld. Die begon meteen te lachen…hij kwam bijna niet bij....grrrr…

Hij vertelde me dat ik het best de huishoudelijke dienst kon inschakelen. Die hadden wel een kniptang om het slot door te knippen.

En inderdaad, die hadden ze. Ook zij begonnen te lachen. Je hebt echt geluk dat het je eigen slot betreft. Als dit met het ashramslot was gebeurd, dan kon je naar je sleutel gaan zoeken. Het ashramslot kun je niet dichtknijpen zonder sleutel. Dus dan kun je je niet buiten sluiten.

Na anderhalf uur kwam er iemand met een grote kniptang die het hangslot doorknipte.

Zo zie je maar weer, dat je niet altijd totaal bewust bent, van wat je doet…het kan iedereen overkomen….hahahahaha…..

Precies een week geleden

Hi lieve allemaal,

Het is nu precies een week geleden dat ik met onze groep arriveerde op Schiphol na de mooie India reis.
De week is voor mij snel omgevlogen.
Op maandag heb ik al meteen mijn eerste yogales gegeven. Dat was 's avonds om 19.45 uur. Voor mij voelde dat aan dat het midden in de nacht was, hahaha....ik had toch last van het tijdverschil. Iedereen vroeg natuurlijk hoe de reis was. Ik heb het maar kort gehouden. Een gevoel is vaak niet in woorden te vangen. Ook is het voor anderen moeilijk voor te stellen wat het ashramleven voorstelt.En ook heb ik over de schitterende cursus verteld.
Overdag was ik nog tot donderdag vrij. Dat was heel verstandig, want ik had die dagen echt nodig om hier weer helemaal terug te komen.
Nu een week verder, besef ik temeer hoe fijn wij het als groep hebben gehad, en dat je dan weer veilig terug bent op Nederlandse bodem. Er kan namelijk van alles gebeuren. Hopelijk komt er nog een leuke middag (reunie'tje) zodat we nog een keertje de herinneringen kunnen ophalen.
De eerste foto uitwisseling met de groep is begonnen. Super leuk om foto's van je medereizigers te zien. Zij zien weer andere dingen...en ja je staat dan ook een keer op de foto..

Ik ben momeneel allerlei artikeltjes aan het schrijven.
Over enkele dagen verschijnt hier het ashram/cursus gedeelte van de reis.
Voor de Satyananda nieuwsbrief schrijf ik een artikel over mijn ervaring in Mouna (stilte).
Er gaat ook een artikel naar Nieuw Zeeland.

Ook mijn werkgever heeft me gevraagd om een artikel te publiceren.
Verder komt er op mijn website nog een aparte pagina voor het schooltje van Aryan (voor kansloze kinderen). Dus lekker druk met allerlei zaken, heerlijk!

Dit weekend, weer een weekend als vanouds. Maar nu in de mooie Herfst en donkere dagen...samen weer met mijn fijne gezin.

Liefs Ron

Weer terug in Nederland

Hi lieve allemaal,

Vanmiddag zijn we met een klein half uurtje vertraging geland op Schiphol.
Ik voel me nu toch wel moe. Het is een lange zit in totaal. Daar komt ook nog bij, dat je slecht slaapt. Daar bovenop de overstap in Doha, voordat we terug vlogen op Schiphol.
Bij de bagage band een snel afscheid, want een aantal van ons gezelschap werden opgehaald.
Ik had verkozen om met de trein te gaan. Ik zou dan de directe intercity kunnen nemen naar Breda. Dat was ideaal. Echter, deze trein en ook meerdere rijden vandaag door storingen niet. Nu moest ik via Vlissingen overstappen bij Hollands Spoor, en daar de trein naar Breda. Ik was in totaal 2 uur kwijt. Helaas kon het niet via den Bosch, want er rijden geen treinen naar Tilburg. Maar ach, dat kan er nog wel bij :). Meteen viel het me op dat onze stations , treinen en de mensen zo verschillen...hier is iedereen naar binnengekeerd...uh...met zijn mobieltje bezig...

Het is weer fijn om thuis te zijn! Weer bij mijn lieve Marion! Dankzij haar kon ik deze reis ondernemen. Ik ben haar hiervoor zeer dankbaar.

De Indiareis is heel snel voorbij gegaan. Varanasi blijft een bijzondere mooi plek om steeds terug te keren. Het ashramgedeelte van de reis was het meest waardevolle, mooie, maar ook meest intensieve van deze reis. Een geweldig verdiepende cursus. Ik heb veel van anderen, maar vooral ook heel veel van mezelf geleerd. Nieuwe inzichten heb ik verkregen, die ik voor mezelf verder ga uitwerken.Het zijn allemaal bijzondere ervaringen. Kleine pareltjes, als je ze ziet! Voor mij is het doel van de reis volledig bereikt. Een avontuur naar buiten en naar binnen......en uiteindelijk ook weer naar buiten.... Heel dankbaar ben ik ook naar de groep. We hebben het toch maar mooi allemaal samen meegemaakt en mekaar hier volledig in ondersteund. Uiteraard ben ik ook heel dankbaar voor alle moeite en inspanningen die Maaike voor ons gedaan heeft. zodat alles steeds in de puntjes geregeld was. Dank!

Dank ook aan de achterban en jullie leuke reacties!

Binnenkort zullen we foto"s uitwisselen. Deze weblog wordt nog uitgebreid met meer foto's en het ashram verslag.

Maar nu ga ik eerst goed uitrusten.

Liefs Ron

"Reizen is een manier om vragen te stellen die je thuis niet stelt.
Niet per se over het land in kwestie zelf, maar over jezelf".

~Herman de Coninck

De laatste uren...voordat we vertrekken naar Nederland

Hallo allemaal,

Vanmorgen zijn we naar Gandhi memorial en Lodi Garden gegaan met de metro. Althans dat was de bedoeling. Nu bleek, dat daar waar we uitstapten, heel ver van deze bezienswaardigheden te zijn. Toen besloten we om per motor riksja verder te gaan. Helaas werd het zicht door de dikke smog aardig te worden vertroebeld, zodat het er somberder uitzag.

Maar al bij al was het een leuk uitstapje. Daar komt ook nog bij dat ik deze 2 plaatsen al eerder had bezocht. Na een paar uur weer teruggereden naar ons Guesthouse.

De laatste roepies worden nu door iedereen uitgegeven, rekening houdende, dat we vanavond nog moeten eten. Dat gaan we doen op een dakterras van hotel Metropolis Dat wordt een leuk laatste afscheid van India, voordat we naar de luchthaven gaan.

Hier eindigt dan ons lange en geweldig mooi avontuur.We kijken er ook weer naar uit om onze geliefden en ons ook zo mooie Nederland weer te zien

Ik doe vanaf hier iedereen de groeten, ook namens Aris, Maaike, Tammy, Jeroen, Frans, Jessina, Anne-Marie, Beata en Hans. Tot morgen!

Ron

Vandaag, shopping in Delhi

Haa lieve allemaal,

Vanmorgen zijn we met iedereen, behalve Frans en Aris gaan shoppen. Sommigen hadden al een overgewicht in hun koffers, maar het belet hen niet om flink wat roepies te gaan uitgeven. Frans had zelf een lijstje met winkels af te handelen.

Aris is ook lekker gaan rondlopen en heeft nog een bezoek gebracht aan een tempeltje.

Maar voordat iedereen werd losgelaten, gingen we koffie met wat lekkers eten in het chique Imperial Hotel. Daarna ging iedereen op zijn eigen gelegenheid shoppen., en komt dan zelf terug met een motor riksja. Dat gaat helemaal lukken. Ik heb ook al een paar kadootjes gekocht.

Morgen gaan we naar Gandhi memorial en naar Lodi Garden. De allerlaatste dag alweer! We vliegen laat in de nacht/ morgen. Dat word nog een uitdaging om wakker te blijven

Groetekus Ron

Zojuist aangekomen in het Ajay Guesthouse in Delhi

Hallo allemaal,

Na een zeer interessante maar ook zeer intensieve cursus, zijn we veilig aangekomen in het Ajay Guesthouse in Delhi. De taxirit naar Patna en de vlucht naar Delhi verliep voorspoedig. Ik heb echter een aardige luchtweg irritatie aan overgehouden. In de taxi van Rikhia naar Patna stond de airco aan en ook In het vliegtuig was het steenkoud vanwege de airco. Mijn stem is niet al te best en ik krijg nu ook last van hoesten. Dus wordt het voorlopig Strepsils slikken....

Er komt later nog een heel verslag van de cursus in de ashram.

Ook zullen er foto's worden toegevoegd. Overigens tijdens de cursus en van het ashram terrein mochten geen foto's genomen worden.

De foto hierboven heb ik vanaf het dak gefotografeerd. De andere foto is van mijn kamertje.

Ik ben sinds gisteren jammer genoeg mijn stem zo'n beetje kwijt geraakt. Dat komt van de airco in de taxi en het vliegtuig.

Nu snel naar bed en uitrusten. We zijn allemaal moe. Samen met Hans deel ik wederom de kamer.

Welterusten en natuurlijk de groetjes van ons allemaal.

Allerlaatste dag in Varanasi. Bezoek aan het shoolproject van Aryan

Hallo allemaal,

Hier nog een allerlaatst berichtje van mij voordat ik naar bed ga.

Vanmiddag zijn we naar het schoolproject van Aryan gegaan. Hij was jaren geleden, zelf een kansloze jongen. Hij kwam toen in aanraking met het missiewerk van Pater Frans Baartmans. Hij heeft toen deze kans om te kunnen leren met 2 handen aangenomen.

Nu doet hij zef van dit goede werk Hij heeft met steun van het Benares jongerenfonds, zelf een schooltje opgericht. Maar allereerst brachten we een bezoek aan een gebouwtje waar jonge meisjes naailes kregen om zelf een bestaan te kunnen opbouwen. Sowieso zouden ze daar in hun eigen huishouden veel aan hebben. Er is ook heel veel vraag om kwalitatief goede mensen in naai ateliers.Deze meisjes (vanaf 14 jaar) krijgen nu de kans om dit te leren.

Na een heerlijke verfrissing en versnapering vertrokken we naar het schooltje van Aryan. Vele kansarme jongeren krijgen daar nu onderwijs in bijvoorbeeld Wiskunde, Biologie en Engels.

De leraren zijn net afgestudeerd van de Universiteit en geven voor weinig geld de lessen.

Ohjee...internet cafe gaat nu dicht.

To be continued!!!

Om 03.00uu vannacht vertrekken we naar Rikhia.

Groetjes van ons allemaal!!

Ron

Allerlaatste dag in Varanasi

Goedemorgen Nederland, goedemiddag India, goedenacht Suriname,

Vandaag de allerlaatste dag in Varanasi. Ik heb zojuist ontbeten en samen met Hans de hotelkamer betaald. Vanmiddag om 14.00 uur gaan we (en degenen die zin hebben) naar een schoolproject van Aryan. Hij is verbonden met het Benares Schoolfonds. We gaan vanmiddag dus naar een schooltje op het platteland.

Vannacht vertrekken we per taxi naar het treinstation om vandaar te vertrekken naar Rikhia. Daar sluiten Frans en Jeroen bij ons aan.

Vanaf dan is het niet meer mogelijk om nog verslagen te posten, totdat we weer terug zijn in Delhi. Dus 2 weken is er radio stilte. Voor de thuisblijvers dus even geduld.....

Misschien vanavond nog een laatste verslag, en anders.. .

tot over 2 weken.

Groetekus xx

Ron en de groep